دیگر امکان خودکفا بودن وجود ندارد

هر چقدر به جلو حرکت کردیم میزان خودکفا بودن ما نیز کاهش پیدا کرده است. این قضیه در سطح فرد، سازمان و کشور نمود پیدا کرده است.

اگر بخواهیم از فرد شروع کرده باشیم انسان‌ها از زمان‌های دور بیشتر نیازهای خودشان را تولید می‌کردند و نیاز نبوده است از کسی آن را تهیه کنند.

کم کم به داد و ستد اقدام کردند و در زمان حال برای کارهای شخصی هم به افراد و سازمان‌های مختلف وابسته هستیم و نمی‌توانیم همه کار را خودمان انجام دهیم و به سراغ هیچ فردی نرویم.

در سطح سازمان هم این قضیه هویدا است. شرکت‌های مختلف باهم متحد می‌شوند تا بازاری خاص را به دست آورند یا با برون سپاری و ایجاد اتحادهای استراتژیک سعی می‌کنند هزینه‌های خود را کاهش دهند.

در سطح کشور که نیاز به توضیح خاصی نیست، کدام کشور بدون ارتباط با سایر می‌تواند دوام بیاورد؟ مگر می‌تواند منابع نامحدود داشته باشد که هر چیز را خودش تولید کند؟

بحث بیشتر بر سر خوب بودن یا نبودن نیست یا این‌که بگویم چگونه خودکفا باشیم. داستان ساده است برای رشد و بزرگ شدن به دیگران نیاز داریم، اجتناب از آن نشدنی است.

اگر قرار است خودکفا بودن اجتناب ناپذیر باشد پس بهترین کار چیست؟

بهترین استفاده را بردن چاره کار است. اگر قرار است با بقیه همکاری داشته باشیم بهتر است به سراغ افراد و سازمان‌های برویم که رابطه برد برد ایجاد می‌شود و برای طرفین سودمند است.

ایجاد ارتباط‌های مثبت و سازنده با سایرین می‌تواند مثل یک کمک در مسیر باشد که هنگام مواجهه با موانع دست کمکی برای‌تان باشد.

برای همین از ایجاد ارتباط نباید هیچ وقت چشم پوشی کرد و آن را کم اهمیت بپنداریم.

∗ خوشحال می‌شوم مرا در شبکه‌های اجتماعی نیز دنبال کنید:

یوتیوب | ویرگول | کانال تلگرام | اینستاگرام